یکی از مولفه‌های قدرت یککشور، جمعیت آن است. قوام و دوام هر کشوری هم به جمعیت و مردم آن است. هر چه جمعیتکشوری جوان‌تر باشد، نشاط و شادابی، سرزندگی و امید به زندگی نیز به تبع آن بیشترمی‌گردد. کشور عزیزمان ایران، اکنون کشوری قدرتمند در سطح منطقه و جهان است، کههیچ قدرتی توان و جرأت تهدیدش را هم ندارد، امروزه با خطری جدی روبروست. خطری که نهاز بیرون ، بلکه از درون آن را تهدید می‌کند. آن خطر نیز، چیزی نیست جز کاهش جمعیتجوان کشور که می‌بایست این خطر را جدی گرفت و برای آن فکری اساسی نمود.
متاسفانه در برهه‌ای از زمان،فرهنگ غلط فرزند کمتر، زندگی بهتر، ترویج شد و این مساله اکنون به یک بحرانی خطرناکدرآمده که اگر برای آن چاره‌ای اندیشیده نشود، می‌تواند کشور عزیزمان را به لبهپرتگاه کهنسالی بکشاند.
کاهش رشد جمعیتی که امروز شاهدآن هستیم را اگر بخواهیم ریشه‌یابی کنیم، می توان آن را در سه مساله خلاصه نمود؛اول؛ باور غلط به فرهنگ تک فرزندی یا خانواده کم جمعیت، دوم؛ بیماری‌های مرتبط باناباروی و نازایی، سوم، مشکلات اقتصادی و فقر.
حال که ریشه عدم رشد جمعیت در اینسه مساله است، می‌بایست برای آن کاری کرد. دلسوزان، وطن دوستان و عاشقان اینمرزوبوم، باید برای این مشکلات راه چاره‌ای بیندیشند و نسخه‌ای ارائه دهند.
البته باید دقت نمود که مسالهکاهش میزان جمعیت، مساله و مشکلی برای یک مقطع نیست، مساله‌ای است که می‌بایست برایهمیشه مد نظر بوده و برای مقابله با آن برنامه و راهکار ارائه نمود.
در این خصوص
درباره این سایت